นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
62
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
62
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 14 ม.ค. 64 / 21:37 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
(ซิมซิม พาร์ท)
"ไม่เอา!"
"..." เมดคนที่สามเดินออกไปพร้อมกับชุดที่ไม่พร้อมสำหรับใส่ในงานเลี้ยงคืนนี้
"ไม่เอา!" คนที่สี่ก็แล้ว ผมก็ยังคงไม่ถูกใจ จะให้ผมถูกใจได้ยังไงล่ะ ก็เพราะคืนนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเฮียแซ็คนะ ผมจะต้องดูดีที่สุดในงานสิ
เพราะผมคือ…'ซิมซิม'... น้องชายสุดที่เลิฟของเฮียไง
สนามบินสุวรรณภูมิ
(โซ่ พาร์ท)
09:39 น.
ผมเดินลงมาจากเครื่อง เพื่อมุ่งตรงสู่ท่าอากาศยานด้านใน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทริปสุดแสนที่จะยาวนานนี้ผมจะได้กลับมาที่เมืองไทย
ผมโซ่ ธนากร พงษ์ไพศาล หรือเรียกสั้นๆ ว่า 'โซ่'
ตืด...ตืด…
เสียงรอสายโทรศัพท์ดังไม่นาน ปลายสายก็กดรับ
"ฮัลโหลครับ"
"ครับ เคริบ อะไรมึงล่ะ กูมาถึงแล้วนะ"
"..." มันใช้เวลาคิดแป๊บนึง "ไอ้โซ่?" จำกูไม่ได้หรือไง
"เออ กูเอง" น่าน้อยใจชะมัด "ไหนมึงนบอกจะมารับกูไง"
"เห้ย...โทษที กูนึกว่ามึงมาถึงบ่ายว่ะ"
"กูบอกไปแล้วหนิ ว่าน่าจะถึงประมาณเก้าโมง มึงทำงานเพลินไปป่ะห้ะ!"
"กูขอโทษจริงๆ เอางี้...เดี๋ยวกูให้เพื่อนกูไปรับ มึงรอนั่นแหละ"
"นี้มึงจะเบี้ยวนัดกูอีกแล้วเหรอไอแซม" และคนที่ผมคุยโทรศัพท์อยู่ด้วยก็คือเพื่อนสนิทของผมเองมันชื่อ แซม ทีฆะทัศน์ รัตนศรีวงศ์ มันเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตของผม และมันก็ยังเป็นรักแรกและรักเดียวของผมในตอนนี้อีกด้วย
"กูไม่ได้เบี้ยว ถ้ามึงอยากไปไหนบอกเพื่อนกูเลย แป๊บนึงนะ… คุณทับทิมครับ ตามคุณยอร์ชมาพบผมทีครับ" มันน่าจะคุยกับเลขาของมัน
ส่วนผมคงจะทำอะไรไม่ได้นอกจาก...รอ
มึงจะบ้างานไปถึงเมื่อไหร่ว่ะ
เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนจริงๆ
"..."
"มึง"
"ว่า"
"กูขอโทษนะ ตารางงานกูมันยาวถึงเย็นเลยว่ะ"
"อืม...แล้ว?"
"เดี๋ยวเย็นนี้กูพาไปปาร์ตี้นะ" มึงจะพูดน้ำเสียงอ้อนๆ ทำไมว่ะ ใจกูสั่นนะบอกเลย
"พูดเหมือนกูมีสิทธิ์ไปโกรธมึง"
"มีสิ...มึงเป็นเพื่อนสนิทกูนะ ยังไงกูก็แคร์มึงนะเว้ย" กูคงมีสิทธิ์แค่นั้นสินะ ผมพูดได้แค่ในใจ ทำไมมึงฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้ว่ะ
"เออๆ รีบๆ บอกเพื่อนมึงให้มารับกูเร็วๆ เถอะ"
"โอเค เดี๋ยวกูไปทำงานก่อนนะ"
"อือ..." เหมือนอาการจุกที่อกมันกำลังกำเริบ "ตั้งใจทำงานนะ" ผมพูดก่อนมันจะวางสายไป
กูไม่รู้จะแสดงออกไปแบบไหนแล้วนะ ทำไมมึงแม่งโง่เง้าเต่าตุ่นขนาดนี้ว่ะ
มึงมัน...มัน...ใจร้ายฉิบหายเลย
ONE IT Cooperation
(ยอร์ช พาร์ท)
09:50 น.
ตอนนี้ผม นาย จิณณตกร กิตตินุวงศ์จินดา นั่งอยู่ในห้องทำงานของท่าน CEO คนล่าสุดของบริษัท ONE IT Cooperation ซึ่งถือว่าเขาเป็นฝ่ายผู้บริหารที่อายุที่สุดก็ว่าได้ ส่วนผมน่ะอยู่ฝ่ายดูแลลูกค้าธรรมดา ไม่อยากจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับมันหรอก มีแต่จะอายเปล่าๆ
ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูล และพ่อของผมก็เป็นผู้ถือหุ้นส่วนของ ONE IT อีกสิบเปอร์เซนต์ แล้วก็เป็นเพื่อนกับพ่อของมันด้วย หื้ม...มีเพื่อนอย่างมึงนี้สบายไปทั้งชาติจริงๆ ว่ะ...'ไอแซม'...
ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง มึงนี้มันเจ้าพ่อแห่งความเพอเฟคจริงๆ
กูคิดว่ามึงหลุดมาจากเทพนิยายเถอะครับ
"นี้มึงเรียกกูมาเพราะจะให้กูไปรับเพื่อนของมึงเนี้ยนะ เบ๊ชัดๆ"
"มึงอย่าเพิ่งคิดงั้นดิ" มันแย้ง "เออหน่า…ช่วยกูหน่อย เพื่อนกูมันเพิ่งกลับมาจากอมริกา ถ้ามันอยากเที่ยวก็ช่วยพามันไปหน่อย ถ้ามันอยากทานอะไรก็พามันไปทานหน่อย กูไม่ว่างจริงๆ ว่ะ"
"นั้นแหละ บ้านกูเรียกว่าเบ๊" ไอสัด มึงคิดว่ามึงตำแหน่งใหญ่กว่าแล้วจะสั่งให้กูได้งั้นหรือไง กูก็มีการมีงานทำนะเว้ย!
"เพื่อนกูมันมีเพื่อนที่ไทยไม่กี่คนเอง อีกอย่างแม่มันก็ฝากมันไว้กับกูด้วย" คนเหี้ยอะไรว่ะ เพื่อนน้อยฉิบหาย
"..."
"เถอะน่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้า"
"มึงคิดว่ากูเป็นคนเห็นแก่เหล้าหรือไง"
"เอ้า...แล้วมึงจะเอาอะไร?"
"เหล้า"
"เอ้า...ไอสัด" กูคิดไม่ออกต่างหาก ถ้าไม่ถือว่ามึงเป็นเพื่อนกูนะ กูไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่ๆ
"สรุปกูต้องไปรับที่ไหน?"
"สุวรรณภูมิ เกรดสิบสี่"
"ไกลสัด"
เออน่ะ...ไปได้แล้วเดี๋ยวเพื่อนกูรอนาน ยิ่งขี้บ่นๆ อยู่"
"ผู้หญิงเหรอว่ะ?"
"ผู้ชายดิว่ะ"
"อ๋อ" ผู้ชายอะไรว่ะขี้บ่น
"ไปได้แล้ว"
"ครับๆ มึงสั่งได้สั่งดีจริงๆ เลยนะครับคุณ CEO" แซะๆ มันนิดหน่อยก่อนที่ผมจะไปที่สนามบิน ไอ้เราก็ได้แค่พูดในใจแหละ…
มึงจะให้กูทำทำไมว่ะ คนในบรษัทมีเยอะแยะไป ระดับกูเนี้ยมึงควรจะนึกถึงเป็นคนสุดท้ายแล้ว มันต้องเป็นคนสำคัญๆ สิ...
เอ๊ะ!
หรือว่าสำคัญว่ะ
โว๊ะ!
ช่างแม่ง...
#พี่ชายmydear #แซมซิม
ผลงานอื่นๆ ของ _chompoo_1901 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ _chompoo_1901
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น